1. Inleiding
Introductie onderwerp
Met de komst van nieuwe media en voornamelijk Social Network websites is er een nieuwe vorm van reclame ontstaan. Social Network Sites als Facebook en Twitter worden gebruikt om films en televisie series meer populair te maken. De Amerikaanse hit-serie Castle maakt gebruik van Twitter door een Twitter account te creëren voor de hoofdpersonage in de serie, Richard Castle. Hij is een bekende schrijver en heeft ook zijn eigen Twitter account waarmee hij wekelijks wat zegt over voorgaande of komende afleveringen. Maar in hoeverre is de narratieve structuur van een 'Tweet' met de narratieve structuur van een aflevering te vergelijken? Met een analyse van zowel de Tweets als een aflevering van de serie gaan wij dit vergelijken.
Theoretisch Kader
In deze analyse zullen meerdere belangrijke theorieën gehanteerd worden en omdat dit een vergelijkende analyse is zijn zowel de theoretische elementen die verschillend zijn voor de twee media als elementen die hetzelfde zijn gehanteerd. Aan de hand van de tekst van Peter Verstraten, Handboek Filmnarratologie zal het vertelperspectief binnen deze media worden besproken. Ook zal de beeldverteller die Bordwell in zijn tekst Narration in the Fiction Film beschrijft voorkomen. Deze twee elementen zullen de hoofdpunten zijn binnen deze analyse; ze zullen het werk vormen en sturen. Dit zal de basis zijn en centraal staan voor deze analyse en alle andere teksten zullen daar bij worden gevoegd. Ook zullen de ideeën van Gérard Genette voorkomen in dit analyse. Hij schrijft over verschillende soorten vertellers en wat hun rol is in het narratief, een integraal punt voor de vergelijking van Castle op televisie en Castle op Twitter. Ook een concept dat van belang is hier is van David Bordwell, genoemd in zijn boek Classical Hollywood Cinema, communicativeness, in hoeverre het narratief fabula informatie geeft of weerhoudt. De fabula tijd (ook een term bekendgemaakt door Bordwell) is de tijd waarin de film zich afspeelt, de tijd van het verhaal en niet de tijd van de vertelling, alhoewel dit soms overeenkomt. Ook zal het concept self-conciousness, ook door Bordwell genoemd (18) langskomen. Ook de tekst van Jonathan Hardy zal toepasbaar zijn op deze analyse. Het spreekt over een soortgelijke relatie tussen een televisieserie en de paratekst die daaromheen is ontstaan van zowel de televisiemakers zelf als de fans.
Aanleiding
Twitter wordt steeds vaker gebruikt om producten te adverteren. Bijna elke televisieserie heeft een eigen Twitter account waardoor fans, door hun te volgen, kunnen aangeven dat zij geïnteresseerd zijn in het programma. Maar deze Tweets bevatten ook wekelijks informatie over de nieuwste aflevering. Hoewel dit normaal is geworden is er weinig over geschreven op een wetenschappelijk niveau. De relatie tussen de twee media is sterk toegenomen en is voor veel mensen een onderdeel van hun dagelijks leven geworden. Tussen de Tweets van vrienden en kennissen zitten steeds vaker de Tweets van bekende mensen, nieuwsprogramma's en natuurlijk ook televisieseries met informatie over bijvoorbeeld interviews met de acteurs, bekende acteurs die in een aflevering voorkomen en nog veel meer.
Kern
Thema 1: Vertelperspectief
Een belangrijk aspect van zowel de Tweets van WriteRCastle als de televisieserie Castle is het vertelperspectief. Dit bepaalt de informatie die de kijkers en lezers krijgen. In de meeste gevallen is de hoofdpersonage ook diegene van wie het perspectief is. In dit geval kunnen wij al aan de hand van de titel van de serie denken dat Castle ook de hoofdpersonage speelt en in de meeste gevallen ook de persoon is waar het vertelperspectief vanuit gaat. Met deze gedachte gaan wij kijken naar een boek van Peter Verstraten waarin hij verschillende vormen van vertelling uitlegt. Verstraten stelt, “een externe verteller is de narratieve instantie die de gehele tekst organiseert; een interne verteller duidt op een vertellend personage,”(16). Deze zin legt al kort uit wat het grootste verschil is tussen de televisieserie en de Tweets, namelijk wie de verteller is. Bij de Tweets is het duidelijk dat ze door de personage zelf zijn geschreven binnen de context van de wereld waarin de personage bestaat. Hiermee bedoel ik niet te zeggen dat ze echt door die fictieve personage zijn geschreven en daardoor op het internet belanden, maar dat ze zogenaamd door deze personage zijn geschreven. Maar hoe weten wij dat deze Tweets vanuit het perspectief van Richard Castle worden geschreven?
De Twitter account maakt gebruik van de naam Richard Castle als diegene van wie de Tweets afkomstig zijn. Verder gebruikt de Twitter account een foto van Castle zelf, waar hij stiekem met het naambordje van de commissaris staat, een foto die niet in de serie voorkomt maar die wel duidelijk onderdeel is van de context waarin de serie geplaatst is. De foto is qua kwaliteit niet erg goed en daarom waarschijnlijk niet een foto die bedoeld is voor commercieel gebruik. Het lijkt een persoonlijke foto die hij met zijn eigen mobiel heeft gemaakt. Dat versterkt ons argument, dat het onderdeel uitmaakt van de zogenaamde 'echte' Twitter account van Richard Castle. Hierbij speelt ook dat de Tweets die geschreven worden informatie bevatten die alleen zijn personage zou kunnen weten. In de laatste aflevering van Castle hadden de twee hoofdpersonages, Kate Beckett en Richard Castle afgesproken om naar een film te gaan. Sindsdien is er door WriteRCastle ge-tweet over wat voor popcorn ze hadden gekocht bij de bioscoop. Ook spreekt hij vaak met de term “I”, indicatief dat hij het over zichzelf heeft en het dus uit zijn perspectief wordt geschreven. Omdat hier maar een enkele vorm van narratieve structuur aanwezig kan zijn doordat er geen beeld of geluid aanwezig is, is er dus geen sprake van beeldverteller of geluidsverteller aldus Bordwell (1985, 58). Aan de hand van al deze informatie kunnen wij concluderen dat het de Twitter account van de personage is en dat alles dus vanuit zijn perspectief wordt geschreven. Gérard Genette beschrijft twee vormen van verteller; de extradiegetische verteller en de intradiegetische verteller (138). In deze analyse is er sprake van beide. In de televisieserie Castle is sprake van een extradiegetische verteller, een verteller die niet binnen het verhaal staat, in tegenstelling tot de Tweets van WriteRCastle die intradiegetisch is, namelijk diegene die de Tweets zelf schrijft. Wij kunnen hier ook een homodiegetische verteller noemen, omdat Richard Castle via WriteRCastle een held speelt in zijn eigen verhaal. Hier is de vraag of men kan spreken van een intradiegetische verteller bij WriteRCastle omdat hij niet bepaald vertellend is.
In tegenstelling tot deze Twitter account is de narratieve structuur van de afleveringen van de televisieserie Castle niet zo eenduidig. Richard Castle is zeker de hoofdpersonage, samen met Kate Beckett die op Castle na de meest belangrijke personage is. Dit is duidelijk als wij kijken naar hoe vaak Castle in beeld komt. Wij zien hem vaker dan alle andere personages, en de kijkers komen samen met hem te weten wie de moordenaar is. Alle informatie die aan de kijkers wordt gegeven over de oplossing van de misdaad is aan de hand van hoe Castle het hoort of uitzoekt. Wij volgen hem. Wij zien veel meer van het leven van Richard Castle dan dat van Beckett, en zien vaak zijn moeder en dochter die hem helpen en steunen. Als er iets binnen het persoonlijk leven van Castle gebeurt, weten wij het als kijkers meteen, terwijl dat van andere personages pas naar buiten komt als ze met elkaar spreken. Wij volgen Castle in zijn relatie met het detectivewerk en Kate Beckett.
Hoewel dit over het algemeen waar is, zijn er ook scenes waarin Castle zich niet bevindt. Dit zijn bijvoorbeeld de openingssequenties, waar het duidelijk is dat er iemand vermoord is. Dit is niet in alle gevallen zo, maar een alternatieve openingssequentie begint in het appartement van Richard Castle waar hij omgaat met zijn moeder, en of dochter, en waar hij gebeld wordt door Kate Beckett omdat er een moord heeft plaatsgevonden. Als er sprake is van de eerstgenoemde openingssequentie, dan volgt meestal de openingssequentie met Castle, waardoor wij altijd nog een scene met Castle zien voordat alle andere reguliere personages voorkomen. Wij kunnen hier niet spreken van interne focalisatie omdat er nooit wordt gesuggereerd dat wij de gebeurtenissen vanuit het perspectief van Richard Castle zien, maar omdat hij de hoofdpersonage is, volgt het narratief hem meer dan andere personages.
Bordwell spreekt over communicativeness, in hoeverre informatie wordt achtergehouden of weergegeven door het narratief. Dit heeft te maken met het genre van deze serie. Een misdaadserie laat in de meeste gevallen niet zien wie de moordenaar is zodat de kijkers met de personages mee gaan in het oplossen van de moord. Hoe iets gebeurt is, is voor de narratieve structuur van dit verhaal meer belangrijk dan wat er gebeurd is omdat het eindresultaat al duidelijk is. Dat is wat de serie interessant maakt voor de kijkers. Het narratief weerhoudt informatie van de kijkers om het spannender en meer intrigerend te maken. Doordat het narratief dit doet weten de kijkers evenveel als de personages die de moord willen oplossen. Dit is zeker het geval bij Castle, waar de kijkers in elke aflevering horen van de detectives wie de dader uiteindelijk is. Dit is in sommige opzichten vergelijkbaar met de Tweets van WriteRCastle omdat hij de lezers indicaties geeft over bepaalde thema's die in de volgende aflevering zullen zitten. Aan de andere kant zijn de Twitter berichten niet onderdeel van een groter verhaal waar de schrijver informatie achterhoudt, dus de vergelijking kan niet ver worden doorgetrokken.
Thema 2: Voorkennis
De mensen die WriteRCastle op Twitter volgen zijn hoogstwaarschijnlijk ook diegenen die de televisieserie volgen. Dit is omdat zijn Tweets niet interessant of relevant zijn zonder de context waaruit ze voortkomen. De voorkennis die nodig is om ze te begrijpen is vrij breed. Veel Tweets zijn gebaseerd op specifieke afleveringen; om te snappen of ze over een voorgaande of een komende aflevering gaan vereist ook enige context. Om te beginnen moeten de lezers begrijpen dat hij een filmpersonage is die niet echt bestaat. Dit gezegd, gedraagt hij zich op Twitter zoals vele anderen dat doen. Hij Tweet over dingen die hij belangrijk vindt, over dingen die hij leuk vindt of gewoon grappig. Deze hoeven niet in te gaan op een specifieke aflevering en hebben vaak ook niets te maken met de wereld van de televisieserie. Dit is juist wat de personage meer realistisch maakt, omdat het niet alleen de serie aanhaalt. “RIP Elizabeth Taylor. You were true Hollywood royalty. A great dame with great passion” (24 Maart). Met de tsunami in Japan vroeg hij om herdenking aan de slachtoffers, op zijn fictieve verjaardag bedankte hij de 'echte' Twitter gebruikers die hem een fijne verjaardag wensten. In dit opzicht hoeft de kijker geen voorkennis van de serie te hebben. Op een gegeven moment heeft hij zelfs veel vragen beantwoord van zijn Followers, de mensen die hem volgen op Twitter. Dit is natuurlijk alleen interessant voor de mensen die de serie volgen, maar hier is geen voorkennis voor nodig. WriteRCastle refereert zowel naar specifieke afleveringen als naar de wereld waarin hij bestaat, naar dingen die niet met een bepaalde aflevering te maken hebben. “Mother tells me she left the apartment last night and saw a cab get hailed… literally.” (24 Maart). Deze zin heeft verder niets met een specifieke aflevering te maken, maar het creëert wel een werkelijkheid, een leven buiten wat er in de televisie afleveringen is gebeurd. Dit betekent dat de mensen die deze personage op Twitter volgen ook een beter beeld hebben van de personage in de televisieserie.
Al eerder genoemd is het feit dat WriteRCastle veel naar komende afleveringen refereert. Dit is toch wel waar de meeste Tweets over gaan. In de week voorafgaand aan de aflevering van 4 April werd veel gesproken over pizza's. WriteRCastle vroeg aan het publiek wat hun favoriete pizzeria's waren, “Who do you think has the best slice in NY?” (3 april) en noemde zijn favoriet. Maar dit bleek een aanleiding te zijn tot de Tweet waarin hij de aflevering aankondigde, “All this pizza talk has made me hungry... looks like I won't be eating at Authentic Nick's. Find out why at 10 PM on ABC” (4 April).
Thema 3: Commercialiteit
Het doel van deze Twitter account is uiteindelijk gebaseerd op commercialiteit. De rol van WriteRCastle is om mensen geïnteresseerd te houden in de serie, door middel van de Tweets die mensen aan nieuwe afleveringen herinneren maar die ook de personage meer actueel maakt. Door Richard Castle een eigen stem buiten de serie om te geven, hebben ook meer mensen interesse in wat hij te zeggen heeft en gaan ze sneller naar de afleveringen kijken, vooral als hij daar naar refereert. WriteRCastle is een account dat wordt beheerd door de makers van de televisieserie, en de teksten worden waarschijnlijk geschreven door de mensen die elke week het script schrijven. Zij kunnen het beste inschatten hoe ze moeten schrijven om net als de personage te klinken. Dit creëert al een mogelijk probleem binnen de personage zelf. Zorgt het feit dat WriteRCastle door iemand anders is geschreven dan de acteur die de personage verbeeld niet voor een vervreemding voor het publiek? Dit is waarschijnlijk niet zo, omdat de acteur de tekst van de schrijvers bijna precies overneemt waardoor de tekst die de schrijvers op WriteRCastle schrijven, dezelfde stijl zal hebben. Het is juist aan het publiek om de stijl van de personage te herkennen en daardoor het gevoel kunnen hebben dat de personage dat ook zo zou zeggen. De lezers kunnen zich inbeelden dat Richard Castle dat daadwerkelijk zegt.
Maar de vraag is of de commercialiteit van WriteRCastle geen consequenties hebben voor de narratieve structuur. Jonathan Hardy heeft een artikel geschreven, “Mapping commercial intertextuality: HBO's True Blood” waar hij ingaat op de verschillende vormen van intertekstualiteit en kijk hoe commercieel deze zijn. Hij kijkt vooral naar wat voor kritiek hier op is gegeven om een analyse te maken. Een onderdeel van hun marketing was de website voor de American Vampire League (AVL) waar actueel nieuws over vampiers en voor vampiers te vinden is, een website gebaseerd op dat van organisaties als American Civil Liberties Union. Deze relatie lijkt op dat van WriteRCastle tegenover echte beroemdheden. De AVL website geeft informatie om de werkelijkheid binnen de televisieserie True Blood aan te vullen. Het was niet bedoeld om mensen te overtuigen dat vampiers bestaan, maar het is een interessante en creatieve manier om mensen aan de serie te herinneren.(Hardy, 11). Omdat niet elke Tweet van WriteRCastle refereert aan een aflevering is er wel de mogelijkheid om het als niet geheel commercieel te zien. Juist doordat de serie weinig wordt genoemd is het leuker voor de lezers, omdat zij reacties krijgen op wat ze zeggen, ze af en toe grappige anekdotes krijgen en het bijna een kennis wordt door de persoonlijke details die in de Tweets zitten, “Just had 5 cups of coffee... I'm feeling dangerously creative.” (8 Maart). Maar het zijn zeker de Tweets die naar een uitzending van een aflevering refereren die de personage plots verandert. “It’s not a class reunion when it’s only one voice from your past. But it can be just as life-changing… tonight on ABC at 10 PM EST.” (14 Feb.) De personage die wij in de televisieserie kennen is er zich niet van bewust dat hij in een televisieserie speelt. Dat WriteRCastle dat wel weet, en weet wat het verhaal zal zijn is moeilijk vatbaar binnen de serie. Dit is de self-conciousness waar Bordwell over spreekt (18).
Conclusie
Er is nog veel te weinig geschreven over de relatie tussen Twitter en andere media. Dit maakt een analyse moeilijk omdat er alleen maar van de filmische kant van narrativiteit kan worden gekeken. Omdat Twitter vrij jong is en het op zoveel verschillende manieren gebruikt wordt, is het nog niet helemaal gedefinieerd, het is nog niet helemaal duidelijk waar het voor dient. Door analyses als deze te maken is het begrijpen van Twitter wat makkelijker. Er wordt nog steeds op Twitter neergekeken door veel wetenschappers alsof het een dom tijdverdrijf is waar veel mensen te veel informatie op plaatsen. Hopelijk gaan dezelfde wetenschappers deze ideeën heroverwegen en Twitter accepteren als een serieus onderdeel van de sociale wereld.
Er zijn veel overeenkomsten tussen de narratieve structuur van WriteRCastle's Twitter en Castle. Deze overeenkomsten tonen ons dat Twitter meer kan dan veel wetenschappers denken. Hoewel Twitter vaak gebruikt wordt door commerciële instanties, betekent dit niet dat het niet waardevol is in de samenleving. Er zijn ook veel verschillen tussen de media, onderdelen die ze uniek maken. Het is juist door de samenwerking dat ze beter functioneren en een grotere indruk achterlaten.
Literatuur
Bordwell, D. (1985) Narration in the Fiction Film. University of Wisconsin Press.
Bordwell, D., Staiger, J. & Thompson, K. (1985) The Classical Hollywood Cinema: Film Style and Mode of Production to 1960. New York: Columbia University Press.
Castle, R. (2009-) WriteRCastle. www.twitter.com/#!/WriteRCastle.
Genette, G. (1980) Narrative Discourse: An Essay in Method. New York, Cornell University Press.
Hardy, J. (2011) Mapping commercial intertextuality: HBO's True Blood. Convergence 7 (1), 7-17.
Verstraten, P. (2006) Handboek Filmnarratologie. Vantilt: Nijmegen.
No comments:
Post a Comment